Ja baczyw u trawni, jak padaje snih,
Ja baczyw u żowtni, jak kryszyt'sja lid;
Ja atomnyj wychor pobaczyw wwi sni,
Pobaczyw chymeru na czornim koni.

Wid strachu ja oczi umyt' zatuływ,
Ta cym wże niczoho, na żal, ne zminyw:
Porynuła w morok płaneta moja,
Najkraszcza u Switi płaneta Zemlja.

Odyn tilky żach załyszywsja w pit'mi
J bezmeżni dowkoły chołodni j nimi;
U widczaji ja zakryczaw na wes' swit,
Ta z neba posypaws' łysz moroku cwit.

W tu myt' ja prokynuws' wid dywnoho snu
I neba pobaczyw krapłynu jasnu,
Smijałysja dity – radiły wesni,
I pisnju hajiwka spiwała meni.

Widtodi mynuło czymało wże dniw –
Ja baczyw bahato-bahato szcze sniw,
I czasto na dumku spadaje meni:
Jak dobre, szczo sny ne zbuwajut'sja wsi.