Tam, de tycha riczka płyne,
De ozera, de stawy,
W czystim nebi ptacha łyne,
Nachyłjus' ja do trawy.
Nachyłjusja ja do kwitky,
Do byłynky bilja nih,
Rozpytaju w nych pro wicznist'
J pro zemnyj budennyj hrich.

Pryspiw:
Hrich zhubyty derewynu,
Dyku ptachu, zwirynu
I zirwaty dywo-kwitku,
Szczo prynosyt' nam wesnu.
Zabrudnyty hrich krynycju,
Nebo, chmarku doszczowu,
Roztoptaty beznewynnu
Komaszynku lisowu.

Wicznist' – to budenna sprawa:
Łis rostyty i ditej,
Zustriczaty switli ranky,
Żyt' dlja Boha i łjudej.
My tak prahnemo wsi domu,
W domi switła i tepła,
Zabuwajemo ż pry c'omu,
Szczo nasz dim – usja Zemlja.

Pryspiw