De syzi moczary, zełeni lisy,
Kałyny u poru swjatkowyj narjad,
Iz łasky Hospodńoji, nacze z rosy,
Seło-wyszywanka wpłełosja w smarahd.

Neznaniw, mow łehit wesnjanyj,
Seło nasze ridne Neznaniw,
Sadamy, łjud'my i pisnjamy
Usim u kraju naszim znane. –
Seło nasze ridne Neznaniw!

Wo sławu Wsewyszńomu – cerkwa swjata,
Na szanu herojam – wysokyj kurhan,
I płyne w szczodennych turbotach żyttja,
I rodyt' szczedrotno zasijanyj łan.

Szczoroku łełeky prynosjat' tepło,
Micnije w nas wira, hartujet'sja duch,
I żyty bude ukrajins'ke seło,
Dopoky nestrymno nese wody Buh!