Zori syni w neba hronach,
Cwit rankowyj na riłli.
W sołow’jinych peredzwonach
Wse rozkwitło na zemli.

Żyto pownyt'sja krasoju,
Naływajet'sja żyttjam,
I smijet'sja nad rikoju
Traweń skupanym dytjam.

Tam, de nicz zwabływa w’jane,
Hołosnyj ptaszynyj spiw.
Ne szkodujte dlja kochanych
Najmyliszych perliw-sliw.

Zori zbljaknut' u switannjach,
Szczeznut', jak szczezajut' sny,
Ta załyszyt'sja kochannja –
Pisnja szczedroji wesny!