Krapli neba na zharyszczi mrij,
Kryha synich oczej bez nadiji,
Kriz' oskołky zinyc' iz-pid wij
Rozpowzajut'sja dumy, jak zmiji.
Ne twoje wże łyce do łycja,
Pid nohamy rozczawłena lira
I pełjustky iz kwitiw wincja,
Szczo Kupało nam wypliw w te lito.

Znachabniła cja postat' nima:
Szcze dwa kroky – i postrił u spynu...
Peresmykuje osiń zyma,
Stełyt' łychom chołodnu rjadnynu.
Bude spaty na nij chtos' czy ni –
Ne nasnyt'sja jomu son łaskawyj,
I ruka ne torknet'sja wwi sni,
Ne złukawljat' ti oczi łukawi.