Żerep, kaminnja i kedrowi sosny,
Szczemno szumyt' wodopad,
My na Horhanach, de zołotom sonce,
Otże, u serci Karpat.

Zwory, resztoky, kruti serpantyny,
Witer hojdaje rosu,
Radist' i szczastja na ridni dołyny
Zwidsy ja w serci nesu.

De szcze poczujesz kedriwok swarływych,
Synich torkneszsja nebes?
Hir takych switłych, szczedrotnych i myłych
Bilsze nide ne znajdesz!

Kwity barwysti, zahrawni tumany,
Schyliw kazkowyj narjad...
Wik prożywu – ne zabudu Horhany,
Ja ne zabudu Karpat!