De Petros hołubyt' zirnycju nebesnu,
Łelije jasnyj nebokraj,
Znajszow ja tam kwitku, na dywo, czudesnu,
Szczo zwet'sja "Mene Pokochaj". –
Mene pokochaj!

Meni howoryła worożka-susidka:
"Kochannja swoho ne czekaj!"
Ta znykły słowa ti, łyszyłasja kwitka,
Szczo zwet'sja "Mene Pokochaj". –
Mene pokochaj!

Ta kwitka, czudesna ta szcze j bo czariwna,
Widkryła skarbiw hir rozmaj –
J ne kwitka rozkwitła, hucułka-cariwna
Skazała: "Mene pokochaj..."
Mene pokochaj!

Słowamy jiji wsi wydzwonjujut' zwory:
"Kochanyj, kochanyj, kochaj!"
J mojimy wustamy wyspiwujut' hory:
"Kochana, kochana, kochaj!" –
Mene ty kochaj!