Ja tak wysoko-wysoko,
Szczo ne wydno i dołyn,
Ne rostut' tam edelwejsy, –
Ja mandruju do werszyn.

Pryspiw:
Edelwejsy – kwity wesen,
Edelwejsy – to noweły,
I usi wony pro tebe,
Syńooke moje nebo!
I nechaj tam zwiri dyki,
I nechaj tam skeli dywni,
Ja tobi, tobi jedynij
Dywo-kwitku prynesu!

Za bezłjudnym perewałom
Wsi werszyny baczu ja,
Szczonajwyszcza, najswitlisza
Pomiż nymy – to moja!

Pryspiw

Ty mene czastisze zhaduj,
Ne osudyt' chaj ridnja,
Ty bezchmarnym nebom raduj,
Esemesky szły szczodnja.

Pryspiw