Zaprjażu ja mriju w nebo,
A nadiju – w biłyj swit,
De hirczyt' hirka netreba,
Zaszumyt' zełena wit'.

De wsmichnułys' meni oczi,
Tam czeresznja rozcwite,
Noczi moji paruboczi
Chtos' u kosy zapłete.

Oj, ty, swite, oj, hulwiso,
Ty i ja – ty ne odyn,
Ne truchljaw my w oczi biser,
Ty – mij bat'ko, ja – twij syn!

I bude w nas sad wesełyj
Powen jabłuk i piseń,
A nad sadom sto wesełok
I weseła karusel.

Jak zapłeszczete w dołoni,
To skażu ja wam usim:
Dobryj gazda – dobri koni,
Zaprjaże win jich chocz w hrim!

A ja – dobryj gazda!