Jak boljacze widczuwaty samotu,
Chowatys' wid swojeji tini.
Szczomyti znaty:
Ty des' tam, ałe ne tut,
De temrjawa i holi stiny.
Jak ważko rozumity te, szczo nas nema
I spodiwatysja na dywo.
Szukaty sobi widpowid'
W zabutych snach,
Łamaty wperto kody,
Jak ne dywno...

Jak ne dywno-dywno: nas nema...
Jak ne dywno-dywno: nas nema...
Nas nema... Nas nemaje...
Nas, nas nemaje... Nas nema...
Nas nemaje...

Jak ważko wyznawaty: ja ne toj,
Kym buw kołys', ce oczewydno.
Załyszytysja takym ty meni dozwol,
Ja schowaju swoji muky kudy ne wydno.
Jak ważko rozumity te, szczo nas nema
I spodiwatysja na dywo.
Szukaty sobi widpowid'
W zabutych snach,
Łamaty wperto kody,
Jak ne dywno...

Nas nemaje i sonce znow zhoraje,
I, jak wostannje,
Nenacze hrisznu zemłju załyszaje.
Z nym i ja pidu na zachid nazawżdy,
Wiz'mu z soboju ja w dorohu
Twoho smutku ta bidy.
Widpusty, ty ne trymaj, daremno,
Dwa hołosy teper tremtitymut' okremo.
Dwi płoszczyny ne peretnuty bilsze,
Twoji słowa nikoły wże mene ne wtiszat'.

Jak ważko rozumity – nas nema
I spodiwatysja na dywo.
Szukaty sobi widpowid'
W zabutych snach,
Łamaty wperto kody,
Jak ne dywno...

Jak ne dywno-dywno: nas nema...
Jak ne dywno-dywno: nas nema...
Nas nema!..
Jak ne dywno-dywno: nas nema...
Jak ne dywno-dywno: nas nema...
Nas nema...