Buw son i buw deń
I swit rożdawsja zwabływij prynadi.
Buw zaproszenyj ty,
Szczoby nawczytys' pidłosti i zradi.

Żyttja budenne rizat' i mowczat'
Łjubyty szczyro, a tobi wid nyni
Tawro bezhłuzdoho durnoho sełjucha
Iz hordistju nesty na swojij spyni.

W twojij sadach rehoczyt' czorniji tini
Z twojij zinyc' roste sucha trawa.
Os' ty upaw i tak powzesz na finisz
Tobi nazad powernennja nema.

Bołoto pidłosti newpynno prohresuje
I zachłynajut'sja w nim hołowy łjuds'ki.
O, Boże, zmyłujsja, prosty nam cju dytynnist'
Prosty znewiru, sumniwy prosty.

Tiń... doszcz... smert'... zrada...
Łjahajesz bez pruczań na dno żyttja.
Buw son i buw deń
I ty... zaproszenyj.