Ne każit' pro bezsmertja, jakoho nema.
Je łjubow, je strażdannja, je switło j pit'ma.
Je chmaryn pryzachidnych wołokna rudi.
Je wohnenni zirnyci, szczo spljat' u wodi.
I krasa twojich wicz, i slozy hirkota –
Czas dołaje use, newhamowno zmita.
Łysz odne ne wmyra, ne znyka, ne zhasa –
Ce budenna zemlja, ci swjati nebesa...

I bez upynu płyne swit –
Nichto spynyt' joho ne w syli.
Werba zrostaje na mohyli –
Wże tij werbi desjatky lit.

I odcwiły twoji sady,
I zarosły twoji slidy,
I czas żene swoji spirali
Wse dali j dali, dali j dali...

Rewe-hude nehodońka,
Nehodońky ne bojusja,
Chocz na mene pryhodońka,
Ta ja neju ne żurjusja.

Hej wy, hrizni, czorni chmary!
Ja na was zbyraju czary,
Czariwnu dobudu zbroju
I pisni swoji uzbroju.

Doszczi waszi dribneńkiji
Obernut'sja w perły dribni,
Połomljat'sja jasneńkiji
Błyskawyci waszi sribni.

Ja ż puszczu swoju pryhodu
Het' na tuju bystru wodu,
Ja rozwiju swoju tuhu
Wilnym spiwom w temnim łuhu.

Rewe-hude nehodońka,
Nehodońky ne bojusja,
Chocz na mene pryhodońka,
Ta ja neju ne żurjusja.