Moje powitrja dymom syharetnym rozczynjajet'sja po witru
Powirte, łjudy, szczo buły tak błyz'ko, bilsze ne prywitni
Wże sum i spokij zapownjujut' porożneczu u duszi
Moji dumky dałeko, ja i witer – my odni
Na samoti moje serce b’jet'sja ne tak huczno
Łed' czutno naspiwuju słowa ti nezabutni
Bilsze jich ne bude, bude insze
Ta meni kraszcze ne bude, meni bude tilky hirsze
Inodi buwaje tak choczet'sja samoty
Inodi tak wtomłjujus' na horu ja powzty
Ja odyn bez boli, bez sliz na oczach
Moji prahnennja do woli załyszyłys' w mojich snach

Pryspiw:
Ja odyn, żyttja jak dym
Pomiż idej czużych łjudej
Mij krok mij szljach
Mij bil mij strach
Mij krok mij szljach
Mij bil mij strach

Koły nichto ne potriben kraszcze oczi zakryty
Ruky opustyty, samoti załyszyty
Załyszyty sebe, załyszyty swoji mriji
Załyszyty wse te, szczo tobi ne po syli
Sylnyj chołod, toj, szczo w serci, probyraje do kistok
Nacze samohubstwo, mij ostanij krok do zirok
Ja sylno zmok, wse riwno poczuwajusja spokijnym
Nemaje ahresiji, ja wid neji wilnyj
Do ostańoji noty, szczo budu w serci berehty
Meni dostatńo bołju, szczob iz żyttja pity
Chocz i ty, i ja, i ce wse niby nesprawżnje
Ja załyszusja odyn, łysze odyn nazawżdy

Pryspiw