Jak wyjdu j na horu ta j kryknu oj dodomu:
– Wary, maty, weczerjaty szcze j na moju do(łju).

– Wże ja j nawaryła, nebahato – troszky.
A dlja tebe, dytja moje, nema czaszky j łoż(ky).

Czaszku ja j rozbyła, łożku j zahubyła.
Idy tuda, dytja moje, de lito roby(ła).

– De ja j ne chodyła j, de ja j ne robyła,
Ta j ne najszła teji neńky, szo mene rody(ła).