Oj siw Chrystos ta weczerjaty.

Pryspiw:
Szczedryj weczer, dobryj weczer,
Dobrym łjudjam na zdoro(w’ja).

Pryjszła do joho Bożaja maty.
– Sidaj, maty, do nas weczerjaty.
– Oj spasybo, synku, za cju ż weczerynku.
Oj daj, synu, rajs'ki kłjuczi.
Odimknuty raj i pekło.
Wypustyty prawedni duszi.
A j odniji ta j ne wypuskaty.
Wona j dusza sohreszyła.
Otca j neńku ta nałajała.
Wona ne łajała – tilky podumała.
A ta dumka ta hirsze łajky.

Szczedryj weczer!