A w subotu uweczeri
Pasła Mełanka dwa koczera.

Wona pasła ta j zapasła,
Szukajuczy, wona zabłudyłas'.

Szukajuczy, wona zabłudyłas',
Ta j prybyłas' u czystoje połe.

Ta j prybyłas' u czystoje połe,
De Wasylko ore płużkom.

De Wasylko ore płużkom.
– Oj Wasylko, mij bateniko,

Oj Wasylko, mij bateniko,
Woz'my mene iz soboju.

Ja ż tobi budu szanuwaty,
Każdoji suboty budu prybyraty.

Nasza Mełanka – zamitałka,
Wo syńomu mori łożky myła.

Wo syńomu mori łożky myła.
Biłeseńkyj fartuszok wona zamoczyła.

Powiseła joho na worota:
– Poduj, witre, poduj, bujnesenikyj.

Poduj, witre, poduj, bujnesenikyj,
Wysuszy Mełanky fartuszok biłeńkyj.

Nasza Mełanka ne sama chode –
Naszu Mełanku Wasyl wode.

A ty, Mełanka, ne hordysja,
Staryszomu panu pokłonysja.

A ty, pane, ne skupysja,
Z naszoju Mełankoju rozpłatysja.

Szczedryj weczir, dobryj weczir,
Z Nowym hodom, z Wasylom!