Czomu tak hirko płakała dusza w hłybyni,
Chowajuczy obłyczczja u wtomłeni dołoni.
Czomu wona kryczała i chotiła pity,
Ne nabułas' iszcze u joho połoni.

Pryspiw:
Doszczem do ńoho jszła,
Doszczem wona łetiła.
Krapłyny rozbywałys' ob chołodne wikno.
Doszczem joho znajszła
Ta doszcz złamaw jij kryła.
Tak boljacze, tak ważko, tak chołodno.

Czomu tak hirko płakała wona w tyszyni,
Małeńka i bezsyła, szcze majże dytyna.
Czomu wona kryczała i chotiła pity,
Dusza łetiła wwys' ta złamani kryła.

Pryspiw