Pryspiw:
Żyttja – ce steżyna, po jakij zawżdy idesz,
Tak ruchajsja ty dali i bery, szczo beresz.
Nikoły ty ne stij, a prodowżuj ity,
W c'omu żytti szukaj swojeji mety. (wes' kupłet – 2)

Idu po dorozi, wsjudy baczu ja tut hniw,
Win stworenyj buw namy i bilsze nikym.
Tak łjudy stały złymy, ne takymy jak kołys',
Tomu szczo nasza włada ne daje nam prochid.
My musym wyżywaty w c'omu kljatomu żytti,
Ne dawaty pereszkodam szljach łamaty na meti.
I ruchatysja dali po ukrajins'kij zemli,
Bo możem wtratyty my wse, szczo majem w c'omu żytti.
Ne słuchaty nikoho, prosto jty po wohni,
Jty do kincja po cij dorozi do mety.
Ne zważaty ni na koho, dobywatys' tilky swoho,
Szczob maty potim wse, szczo zawżdy my chotiły.
My chotiły, szczob buło nasze żyttja krasywym,
Ałe tilky ne takym, jak zrobyła nasza włada.
My zdołajem pereszkody, budem jty do kincja,
Tomu szczo my znajem, szczo u nas je meta.

Pryspiw

Straszenno wybaczajus', szczo ne buw ja patriotom,
Ta proszczennja zaraz proszu w ukrajins'koji zemli.
I meta moja jedyna, szczob my żyły u dobri,
Szczob zdijsnyłysja bażannja zamist' łjutoho powstannja.
Wże nabrydły ci rozmowy pro żyttja w mojij krajini,
Nasza włada obicjaje, szczo żyttja stane krasywym.
Ałe zminy my ne baczymo i szcze dowho do nych,
Tilky czujemo mołytwy pid pokrowom zołotych.
Ja ne możu ce terpity, tak dywytysja na wse,
Jak rujnujet'sja krajina, maty Ukrajina,
Jak na hrani iz pomyłkoju styrajut'sja dołoni,
Szczo oczikuwaty dali wid naszoji doli.
Ta ne zdamsja ja nikoły, budu jty zawżdy wpered,
Tomu szczo baczyty ja choczu Ukrajiny złet.
Ja dołaju pereszkody, ja idu czerez lita,
Tomu szczo ja znaju, szczo u mene je meta.

Pryspiw (2)