I nibyto pulsuje w skronjach znow...
Ty znajesz, szczo nichto ne kraszczyj.
I słowo, szczo prydumały na "Ł",
Napewne ce buw znak i deń najwyszczyj.

Nichto wże ne kazaw, jak treba...
I nawit' tym, chto może szczos' robyty,
Ne ważko perejty z potreby tycho,
Szczomyti chocz kohos' łjubyty.

Pryspiw:
I znow małjuju twij obraz,
Pyszu swij czornyj łyst tobi.
Ty ne poczujesz mij hołos...
Ja skoro wże pidu.

Neważko zrozumity, czoho choczesz,
Składnisze znajty tych, chto b tak wważaw.
Ałe jakszczo ta kwitka wyrosła w newoli,
To kraszcze b jij ne zaważaw.

Pryspiw