Ty trymajesz za horło mene, nu i szczo?!
Twoji oczi zapałeni dywljat'sja w dno...
Chto ty? Szczob znaty, jak nas zwut',
Twoji nohy ne znajut' kudy wony jdut'.

Ty małjujesz na steli znaky buttja,
W twojich sejfach łeżat' beznewynni tiła.
Szczos' błahajesz u boha i nawit' żyttja...
Ty ne wartyj niczoho, nu chiba szczo twoje im’ja.

Ne stohny – tebe nichto ne czuje.
Tut zaraz ty powynen buty.
I nawit' wsi ikony ne zihrijut',
Jakszczo ne znajesz, chto na nych i jak jich zwut'.

L.y.n.ch

I tak harno, szczo ty pitnijesz,
Koły baczysz złamani żyttja.
Napewno, sam ne rozumijesz,
Szczo to mohły złamatys' ty czy ja.

Ne stohny – tebe nichto ne czuje.
Tut zaraz ty powynen buty.
I nawit' wsi ikony ne zihrijut',
Jakszczo ne znajesz, chto na nych i jak jich zwut'.

L.y.n.ch

Ty powna dehradacija z Homory,
Twoji wusta na pam’jatajut' smak...
Ałe niczoho, ty ne chworyj,
Odnak nichto i zwut' tebe nijak.