1.
Chto mene ne znaje – ja muszu predstawytys'
Mene zwaty WulFF i ja ne prahnu sławy
Ja żywu u Ł'wowi, u spalnomu rajoni
Chto ne znaje de Ł'wiw – na zachodi krajiny
Na wychidni z tramwajem po szljachu my tronemsja
Czariwna panorama – ohljadowe kołeso
Żywopysni parky iz stolitnimy derewamy
Wse na pryzwoljaszcze – aż kydaje w nerwy
Boljacze dywytys' na rozłamani skulptury
Istoryczni pam’jatky pid szmatom armatury
I postijno doszcz, lito, ałe chołodno
A koły kwitne łypa – u powitri sołodko
Wdychny zapach sołodu – lwiws'ka pywowarnja
Hotuje pywo porter – partija na rik
Nu, ne znaju jak tam zara, rokiw sim tak buło
Koły szcze bulter’jery buły zamist' tych pitbuliw

Pryspiw:
Misto doszcziw, sniw, dniw, weczoriw chołodnych
S'ohodni z toboju my dwoje
Budemo razom sumuwaty, kowtaty
Iz pljaszky wyno, jak wono – może buty (wes' kupłet – 2)

2.
Zakochanyj bez pam’jati w kasztany na ałejach
Katajemos' wid stanciji do stanciji – tramwaji
Pronosjaczys' kriz' czas, u centri czaj
Trochy prochołody i witru w weczorach
Jak treba nebahato dlja prostoho szczastja
Wid knajpy i do knajpy – porjad turysty
Diwa Marija, Hałyc'ka, Pidwalna, Arsenał
Rynok, Zamok, tramplin na Kazerwaldi
Prosoczeni smohom i pyłom, a porjad myła
Szczo ne każy szpil, pywo, sydity – syła
Nawiszczo niczni kłuby, pid koksom zuby
Koły fajer-szou u centri, pid tryzubom
Wsja budenna sujeta, jak pył na stinach
Zijde z krapljamy doszczu, jak pid soncem inij
Take ot misto – doszcz i mełancholija
Jak projty do Ratuszi? – Prjamo i naliwo

Pryspiw

3.
Zara probyła tretja, masterynhuju treky
Wczora zapysaw, s'ohodni obrobljaju tejky
Czekaju z neterpinnjam koły bude ponediłok
Koły wy pyszete komenty – twij rep – ce syła
Zawtra u kontakt wykładu pisnju pro misto
Wże nemaje disiw, u disach nema istyny
Sjadu ja pid arkoju, bratwa iz hitarkoju
Zatjahnemo my pisnju pro Wysokyj Zamok
A szczob use ce zwesty i wy to poczuły
Ja dlja trenuwannja wnoczi rymamy kruczu
Ja znaju miscja, jakych nawit' wy ne znajete
Tobi howorju, brate, jich hidy ne pokażut'
Choczete ekskursiju szczo, de i po czomu?
Na żal, wy zapiznyłys', ja ne muczu – ja wdoma
Try roky jak simejnyj, sim’ja – ważkyj obow’jazok
Teper widpowidalnyj, taka ot żyttja proza

Pryspiw