My perejdemo, wsi pereszkody, czerez wohoń i czerez wodu.
Jakszczo chtos' chocze nas rozłuczyty, u nych ne wyjde, w doli ne wyjde.
I zemłetrus, i sylni hrozy, ne stanowljat' dlja nas zahrozy.
Nasza łjubow – wełyka syła, wona daje nam kryła.

Pryspiw:
My ne marionetky, my możemo sami, keruwaty soboju.
I nijaki tabłetky meni ne zawadjat', buty z toboju. (wes' kupłet – 2)

Ne maje sliz, ne maje boli, a tilka wolja j more łjubowi.
Sercja ne kamiń, wony kochajut', tepło i łasku widczuwajut'.
Ja ne Romeo, ty – ne Dżuljeta, sumnoho kincja w nas ne bude.
I namy nichto ne skeruje, my ne marionetky, a łjudy.

Pryspiw