Wsju nicz ne whawała straszna zawirjucha,
Wełyki upały snihy,
Koły bolszowyky pidchodyły stycha
U seła, lisy ta jary.

Jich buło bahato, jak czornoji chmary,
Czekały switanku w snihach,
Szczob kynuty w seła wełyki pożary
I hritys' todi pry wohnjach...

A burja u wikna tak hołosno wyła,
Ne wydno dowkoła dorih,
Pro wołju powstanci u snach swojich snyły,
A woroh jich łjutyj sterih.

W seli c'omu spało łysz sorok powstanciw
I snyły szczasływi sny,
Ne znały, szczo zhynut' pryjdet'sja jim wranci,
I smerti ne żdały wony.

Aż wraz na switanku, u sniżnu zawiju
Katy nadłetiły, jak stij.
Prosnułys' powstanci, wchopyłys' za zbroju
I kynułys' wsi na probij.

Byłys' zawzjato ciłych dwi hodyny,
Probyłys' w lis za seło
I wpały za wołju, za sławu Wkrajiny!
Tam sorok todi jich pało!

Teper w tomu lisi, de mużńo tak byłys',
Wysoka mohyła stojit'.
Tam sorok powstanciw na wiky spoczyły,
Tam sorok powstanciw łeżyt'.