"Ne choczu ja tlity powilno,
W newoli rabom żywotity,
Ja choczu w borni spałachnuty
I żyty jaskrawo, hority".

Skazała os' tak swojim druzjam,
Jak w ławy OUN ty stupyła,
I druzi za cju postanowu
Raketoju tebe nazwały.

Raketo, podruho ty nasza,
Za słowom iszło w tebe diło, –
Żyttja twoje sławne, herojs'ke
Dlja nas, mow raketa, swityło.

Ranenym w bojach za swobodu
Wertała ty wtraczeni syły,
Ty sjajwom swojim widhanjała
Wid nych t'mu smertelnu mohyły.

Sylnym u borni ty swityła,
Słabkym dodawała potuhy...
Jak temno teper bez Rakety,
Jak temno nam, druzi j podruhy.

Wona, jak buła pomiż namy,
Horiła tak radisno, jasno,
A w ruky worożi popałas' –
Ne chtiła swityty i zhasła.

"Prywit peredajte wsim druzjam!" –
W tjurmi do spiww’jazniw skazała,
Distała z chaljawy otruty,
Szcze j kryknuła: "Sława!" – j skonała.

I zhasła nawiky Raketa,
Jak temno bez neji, podruhy, –
Pobilsze Raket nam dawajte,
Horiły j swityły szczob druhym.

Spiwajte pro neji, diwczata,
Chaj sława Rakety ne zhyne,
Chaj budyt' widważnych miż namy,
Chaj rodyt' herojiw Wkrajina.