Czasom tak ważko dywytys' w nebo,
Szukaty switła w błakyti pit'my
Chtos' zboku skaże: "Chwyłjuwatys' ne treba,
Zahojat'sja rany". – I wynni ne my.
Widczujesz w serci bil wtraty, napewno,
Wostannje pohljanesz u oczi sumni.
Nabrydło wdawaty szczasływu daremno,
Koły dusza horyt' u bołju wohni.

Czomu takyj swit
Nema de spytaty –
Nichto ż i ne skaże prawdy, powir.
Schowatys' de slid,
Szczob znow ne strażdaty
I ne widczuty bołju powik.

Prochodjat' sekundy w obijmach ostanni,
Myne trochy czasu i znowu sami.
Załyszyłys' w serci spodiwannja szcze marni:
Tak wsim bude kraszcze – ta znajesz, szczo ni!

Załyszyłos' wtupyty oczi u zemłju,
Niczoho ne wdijesz – buwaje, szkoda.
Nawiszczo, ne treba narikaty na dołju,
Szcze trochy i zmyje wse czasu woda.