Jak siw Chrystos ta weczerjaty.

Pryspiw:
Szczedryj weczir, dobryj weczir,
Dobrym łjudjam na zdorow’ja!

Pryjszła k jomu Bożaja Maty:
– Sidaj, Maty, ta weczerjaty.
– Ja ne choczu z wamy weczerjaty.
Oddaj, Synu, rajs'ki kłjuczi.
Odimknuty raj i pekło.
Wypustyty wsi prawydni duszi.
Odnu duszu ne wypuskaty.
Odna dusza ta j sohriszyła.
Wona neńku ta j nałajała.
Wona jiji ne nałajała,
Ne nałajała – podumała,
Podumała, ta j u pekli stała.
Te dumannja – hirsze łajannja.