A w pana Iwana ta na joho dwori.

Pryspiw:
Szczedryj weczir, dobryj weczir!

A na joho dwori tam stojało drewo.
A na teje drewo nałetiły orły.
Mołodyj Iwanko po dworyku chode.
Po dworyku chode, łuczok naprawljaje.
Łuczok naprawljaje, orłyka striljaje.
– Ne striljaj u mene, mołodyj Iwanko,
Ja ż tobi stanu w wełykij pryhodi.
Jak budesz ty, Jwanko, ta żenytysja,
Oj jak budesz jichat' ta winczatysja,
Ta j posype z neba snih, metełycja,
Ta ja ż tebe wkryju swojimy kryłamy,
Tebe mołodoho j konja woronoho.
Ta ja szcze j ukryju mołodu knjahynju,
Mołodu knjahynju ta szcze j z drużeczkamy.
Ta szcze j z drużeczkamy ta j iz swityłkamy.
Ta buwaj zdorowyj, mołodyj Iwanko.
Ta ne sam z soboju, z swojeju ridńoju.

("Zdrastujte! Z praznykom!" – promowljajuczy).