Za horamy, za łukamy w mori,
U hłybokomu smutku ta hori
Prożywaje sloza.
I ne kłyczesz jiji i ne choczesz,
Tilky szczastja i radist' proroczysz,
Ta ne wse tak buwa.

Cja sołena prozora krapłynka
Zapade i wysłyzne znow,
Tilky nojky i smutok zallje twoje serce
I duszu i krow.

Pryspiw:
De more, tam chaj spljat' twoji slozy.
De more, zakołyszut' i hrozy.
De more, tam chaj spljat' twoji slozy.
De more, zakołyszut' i hrozy.

Ne dywysja w bezodnju ty temnu,
Jakszczo czorni kolory ne terpysz.
Ne potribno, obłysz.
Zaczaruj sebe neba błakyttju,
Switłom misjacja, zołotom żyta –
Ce kolory swjati.

Tak i dumy twoji wse switlisze
I lipsze, i łehsze staje.
Zasumujesz, zapłaczesz i znowu zradijesz,
I łycho myne.

Pryspiw (3)