Jak dyki koni mczat' u dal moji lita,
Roztratyw stilky u żytti duszi j łjubowi.
A des' żywe sobi moja zemlja swjata
W rankowij tyszi hołubij, w sni weczorowim.
Tam szczowesny cwitut' żasmyny i buzky,
Tam ciłe lito w nebi żajwir ne zmowkaje.
Tam ożywajut' wsi babusyni kazky.
Tam je use, mene łysz tam ne maje.

Pryspiw:
Ja powertajus', powertajus', powertajus',
Pered porohom ridnym kapełjuch znimu
I na Rizdwo ja pered Hospodom pokajus',
I na Wełykdeń ridnu matir obnimu.

Ja szcze chotiw-by staty z hrisznoho swjatym
I powernutysja nawik do hiłky rodu.
Ałe czużi mene wże zwabyły swity
I ne z bat'kiws'koji krynyci p’ju ja wodu.
Ta tilky dzwony Wełykodni wdarjat' raz,
Czy koljadu poczuju za wiknom znajomu, –
Dusza, mow hołub, strepenet'sja rado wraz
I połetyt' uwys', u ridnyj kraj dodomu.

Pryspiw