Szcze switanok ne wstyh probudytys' zi snu,
Szcze pid rosamy spljat' dywni kwity.
Ja zapałjuju znowu małeńku swiczu,
Tycho tak, szczob tebe ne zbudyty.

Pryspiw:
I na tebe dywłjus' –
Ty wsmichajeszsja w sni,
Z tebe można pysaty ikony.
Ja na tebe mołjus'
I, zdajet'sja meni,
Ja tebe ne pokynu nikoły.

A na wohnyk swiczi znow metełyk łetyt'
I u połum’ji z bołem zhoraje.
A za nym szcze odyn, nad bezodneju sniw,
Ne wtraczaje nadiji – krużljaje.

Pryspiw

Ja nakryju tebe pełjustkamy trojand,
Z wust sołodkych zirwu pociłunok.
Załyszaju na spomyn kochannja durman,
A w duszi szczastja wypytyj trunok.

Pryspiw

Szcze switanok ne wstyh probudytys' zi snu,
Szcze pid rosamy spljat' dywni kwity.
Ja swiczu pohaszu, nepomitno pidu.
Tycho tak, szczob tebe ne zbudyty.

Pryspiw:
I szcze raz podywłjus' –
Ty wsmichajeszsja w sni,
Z tebe można pysaty ikony.
Ja za tebe mołjus'
I, zdajet'sja meni,
Ty mene ne pokynesz nikoły.