Wysło lito babyne, rosamy uwinczane,
Jak czyjas' rozłuka, jak czyjas' peczal,
A w sadu osinńomu sumuwała diwczyna
I tułyłas' pawutynka do jiji płecza.

Pryspiw:
Wse z’jawyłos' wraz mojeju kazkoju,
Jak iszow znajomoju steżynkoju,
I widczuw, do diwczyny pryw’jazanyj
Babynoho lita pawutynkoju.

Żurawłynym okłykom osiń widżuryłasja,
Zahubywsja promiń w sirij dałyni.
Rozkaży, łjubow moja, może ty prysnyłasja,
Załyszywszy na proszczannja spohady sumni.

Pryspiw:
I łetjat' do mene mriji rajdużni,
Jak idu znajomoju steżynkoju,
I tremtjat' moji kołyszni radoszczi,
Zirwanoju witrom pawutynkoju.

Wże idut', idut' snihy i zdajut'sja wicznymy,
Jak moja rozłuka z prysmakom hirkym,
A w sadu zymowomu zasmutyłas' diwczyna,
Niżno tułyt'sja sniżynka do jiji szczoky.

Pryspiw:
Skilky, skilky w nas iszcze ne skazano,
Znow pidu znajomoju steżynkoju.
Może, to peczal z’jawyłas' kazkoju,
I roztane biłoju sniżynkoju.