Pochmuryj deń, za chmaramy des' sonce,
Ałe het' dumy prykri i sumni,
Bo swjato mamy stukaje w wikonce,
Tepło rodynne prynesło meni.
Zibrałys' w domi łjubi naszi dity,
Onuky i kochanyj czołowik,
I wesnjani meni darujut' kwity,
Dobra bażajut', szczastja, mnohaja lit.

Pryspiw:
Babusju, matinko, drużyno! –
Zwuczyt' łjubow u cych słowach,
Na serci radisno, spokijno,
Jaka czudowa w nas sim’ja!

Onuczok – soneczko, osjajaw chatu,
Swojim "ahu" babusju prywitaw
I chocz ne wmije sliw szcze promowljaty,
Joho witannja najdorożcze nam.
I wse ce niby w harnij dobrij kazci,
Jaku u snach meni chtos' rozkazaw.
Spasybi, Hospody, za swoju łasku,
Za szczastja, Szczo Ty nam podaruwaw!

Pryspiw

I djakuju ja doli za łjudynu,
Jaku kochaju szczyro na wes' wik,
Ce mij prywitnyj, dobryj, niżnyj, myłyj,
Zawżdy terpljaczyj, ridnyj czołowik.
I wam spasybi, doneczky kochani,
J zjati jaki dlja mene, jak syny,
Szczo w deń swjatkowyj wy s'ohodni z rannja
Z łjubow’ju do matusi wsi pryjszły!

Pryspiw (2)

Na serci radisno, spokijno,
Jaka czudowa, drużna w nas sim’ja!