Wstup:
Ranisze ja zawżdy rozw’jazuwaw sznurky szcze u lifti,
Dlja toho, szczob, pryjszowszy dodomu, widrazu skynuty wzuttja,
Ałe ostannim czasom ja pomityw, szczo ja perestaw ce robyty...

Koły z oczej, de krow husta jak med,
I tychyj szełest uczorasznich hazet
Rozpowidaje ehotycznyj son
Pro mowczaznyj i czornyj łotos, ou
Peresuwatys', jak bdżoljar w miszku
Do stijky baru, szczob widczuty skljanku,
Ty rozumijesz, szczo nikoły bilsze
My ne pobaczymo kwituczoho ranku

Pryspiw:
Wiz'my mene iz soboju na wysoku horu,
My wyzwirym Czorne more u czornyj sorom,
Wiz'my mene iz soboju na wysoku horu,
My janholiw zołotookych łoskotom zmorym

Choczesz zhadaty moje zwyczne łyce,
W oczach u żinky, szczo powilno stohne,
Czy można sprobuwaty inszyj bik,
Czy pam’jatajesz ty, de schowanyj czowen,
Twoji dumky wpowzajut' w sutinky snu,
Biłet w teatr, de widmowu hraty
Karajut' stratoju, za wtratoju wtrata,
Nezadowołennja – twoja relihija

Pryspiw

Koły z oczej, de krow husta jak med,
I tychyj szełest uczorasznich hazet
Rozpowidaje ehotycznyj son
Pro mowczaznyj i czornyj łotos, ou,
Łowy cju myt' hubamy, pyj ta jiż,
Ta roztynaj jich tiło, szczob boliło,
W obijmach stysnu ja tebe, jak niż,
I wstromłju joho w noczi temne tiło

Pryspiw

Wiz'my mene iz soboju na wysoku horu... (2)