Czomu na serci ważko tak, jakszczo ty znowu porucz?
Zastyhła w wenach krow,
Poczuj, spiwaje sumno jak, i jak hude liworucz,
Wono strażdaje znow.

Pryspiw:
Bo rozumiju, bez tebe – propadaju,
Z toboju – pomyraju,
Ta ne wmiju bez tebe żyty, znajesz.

Czomu ja twij – ne znaju, czesno każuczy, czesno każuczy,
Łjuby czy wbyj ja budu twij nezważajuczy, ni na szczo nezważajuczy.

Czomu iz kożnym krokom ty ne błyżcze, a łysz dali?
Newże newirnyj szljach?
Ja tak wtomywsja wiczno jty kriz' twoji terny z falszi,
Zabyj ostannij cwjach – i zakinczy cej żach.