I
Nepomitno, necikawo prołetiły naszi dni
Ja ne choczu pam’jataty, szczo buło w twojemu żytti
Kawu czornu na snidanok, ja zabudu twoje im’ja
Nepryjemno czuty znowu ci obrazływi słowa

Pryspiw:
Zaczyny za soboju dweri i kłjuczi załyszy sobi
My postawymo u cij sferi krapku nazawżdy

II
I ne bude bilsze misci dlja proszczań i twojich sliw
Dawaj prosto rozbiżymosja, ne dywys' tak dowho wnyz
Zabyraj swoji reczi, zabyraj use, szczo je
Ne trymajut' moji płeczi wse te, szczo miż namy żywe

Pryspiw