I
Zdajet'sja pid nohamy ne zemlja i swit ne obertajet'sja nawkoło
Take trapljajet'sja szczomyti, koły znachodżus' porucz z toboju

Pryspiw:
Ne widpuskaj moju ruku, trymajsja zi mnoju
Ja tak choczu prożyty swoje żyttja porucz z toboju
Ja tak choczu kożnoho ranku prokydatys' w twojich obijmach
I napewno znaty, szczo ja najszczasływiszyj, najszczasływiszyj u c'omu switi

II
I ne potribni cinnosti w żytti, ja prożywu cej deń tak, jak meni treba
Łysz załyszajsja zi mnoju nazawżdy, ja podaruju tobi nawit' zirku z neba

Pryspiw