Slipa mełodija zwuczała
U widdzerkałenni zirok,
I na kraju prirwy stojało
Spłetinnja wsich mojich dumok.

Wono wid chołodu trjasłosja,
Bojałos' szczob ne wpasty wnyz,
Jomu na myt' czomus' zdałosja,
Szczo chtos' wże horło perehryz.

A może ce wse ne nasprawdi,
Wono prymaryłos' łysze...
Wpustit' u moji dweri prawdu!
Chtos' mih take zrobyt' newże?

I sumniwatysja ne treba,
Perehryzut' ne tilky horło –
Z’jidjat' use błakytne nebo,
Slipucze sonce zrobljat' czornym!

Niszczo ne zrobysz – "se lja wi",
Dlja czoho unykaty strachu?
Treba szukaty wychody nowi
Iz c'oho switu żachu...

Łysze jedynyj krok do smerti!
Czomu my wsi taki durni?
Czomu my wsi taki uperti?
My topymos' na miłyni...