Po dorohe prihało żywotnoe odno,
Biło mołodoe ono.
Każdomu żywotnomu żywetsja na swoj ład,
Эto żyło tem, czto podstawljało każdomu zad.

Po nebu krużytsja wołosataja łuna,
Tjanetsja hustaja słjuna.
Pryhljadełys', a łunoju zadnyca biła –
Wot takaja эta dywnaja beda.

Mojut nużnie mesta, cztobi biło czyszcze –
Każdomu swoe yhryszcze.
Kto – to duetsja, cztob wiszła prawylnaja nota,
Cztobi każdomu yz nas połeznaja biła
Rabota

Na wetru suszyły treuholnie usi
Mnohołykye anusi.
Anusi nastojani na krowy w mołoke,
S pohonamy na bedrach y s kokardoju na
Kopczyke.

W myrnoe wremja ti załyziwaesz' rani,
Njuchaesz' cwetuszczye kasztani,
No zadnyca nad każdim prodołżaet wse łetat',
Ona takaja strasznaja, czto możet zasosat'.
Rabota!