Za ruhatkamy chodjat' batjary,
I chocz ne łehko jim u żytti,
Ałe spiwajut', ne narikajut',
Bo w nych sercja zołoti.
Za ruhatkamy chodjat' diwuli –
Sukni z pyrkałju, usta, jak mak.
Dzwinko rehoczut',
Paniw ne choczut',
Ino spiwajut' sy tak:

Szczo ne każite –
Nema na switi,
Joj, jak serce batjara.
Proste, widwerte,
Dekoły wperte,
Joj, to serce batjara.

Zrobysz mu krywdu – to wraz obirwesz.
Kynet'sja batjar, jak zwir.
A zrobysz mu dobre,
To win tobi też,
Sto raziw bilsze, powir.

Szczo ne każite –
Nema na switi,
Joj, jak serce batjara.
Batjaram zrodu
Żyttja ne szkoda,
Bo w nych taki sercja.

Za ruhatkamy, jak hrim udaryw,
Batjar za kraj swij bytys' piszow.
Szanec' dlja ńoho – bud'-jaka szpara,
A medal joho – to krow.
Za ruhatkamy z wirow, nadijow
Piszły batjary na łjutyj bij:
Jiden z bahnetom, druhyj z fuzijow
Za honor twij i za swij.

Szczo ne każite –
Nema na switi,
Joj, jak serce batjara.
Proste, widwerte,
Dekoły wperte,
Joj, to serce batjara.

Ł'wiw czy Kanada – win łycar dorih,
Wsjudy nasz batjar toj sam,
Serdeńko złote widkryte dlja wsich,
Bude win tut, a czy tam.

Szczo ne każite –
Nema na switi,
Joj, jak serce batjara.
Batjaram zrodu
Żyttja ne szkoda,
Bo w nych taki sercja.