Kołys' hitaru ja wpersze w ruky wzjaw,
Ja dumaw skażu łjudjam szczos' pro wołju.
Ta ja daremno, mabut', wse spiwaw,
I czasom serce wchopłjuje wid bołju.

Jakis' nastały taki sumni czasy,
Ja w nych niczoho wtoropaty ne możu.
Nemow snowyda, po Stanisławi chodżu,
De ne podywłjus' – Hospody, spasy.

Jakyj że ż tam spiw,
Chiba szczo znow – anekdoty.
De ż ty propaw, patriote,
Z tych perszych rokiw?

Buła ideja i hordi propory,
Ałe, na żal, to wse piszło u wczora.
Bo nyni szczo? Zamknysja ta żery,
Buły b swoja kupjura ta komora.

I kożen z nas zamknuwsja sam w sobi,
Nemow słymak abo jak czerepaszka.
Nosyty pancyr, chaj wono i tjażko,
Ałe jakos' bezpecznisze w jurbi.

My wtratyły szczos',
I majem nebo u chmarach,
I po sucilnych bazaram
My nesemos'.

Win buw aktor, teper kupy-prodaj,
A toj poet – minjało ta miszecznyk.
I pownyj szłunok – jedynyj joho raj,
Teper za ńoho dumaje kyszecznyk.

A toj docent podawsja za kordon,
Ne na simpozium, a takoż iz torbamy,
Win by i sam prodawsja z telbuchamy
Za paru baksiw, marok abo kron.

Nemaje probłem,
My – biznesmeny zawzjati,
A szczo w zanedbanij chati –
To jakos' prożywem.

Teper derżawa stała niczyja,
Komu ochota, toj i rozkradaje.
Usi kradut', usi, ałe ne ja!
Meni bajduże, moja chata z kraju.

Czy my swidomi, chto my je taki?
Czomu howorym: Ukrajina – maty?
Czy wże ne hodi samim sobi brechaty?
My ne syny jiji, zwyczajni bajstrjuky.

Jakyj że ż tam spiw,
Chiba szczo znow – anekdoty.
A ty pomowcz, patriote,
Ne treba sliw...