Jak w Kanadu hosti jidut' z Ukrajiny –
Wże na oczach slozy w kanads'kij rodyni,
Bo wony wże czuły, bo wony wże znajut',
Szczo ne tak jich łjubljat' – bilsze wymahajut'.

Pryspiw:
Hej, Kanada! Pryjmy, hromada!
Bo ja – bidna, – płaty, Ameryka!

Prylita sestryczka, zrostom newełyczka,
Ałe hruba j mocna, jak ota tełyczka.
A jiji striczaje kanadijka stara,
Szcze sja ne witały – czuje: "Daj dołara!"

Oczi jij pałajut', narwana, jak bomba.
Mało ne wypada jij iz zuba płomba.
Jak wlita u mahazyn, chapaje pakunky,
A fermerka stara spłaczuje rachunky!

Maje koło Stryju daczu ta maszynu,
A fermerka maje łysz zhorbłenu spynu.
Ta daje doljary – pokazuje honor –
Krow swoju ostannju, jak prawdywyj donor!

I łetjat' z Kanady wideokamery...
I zitchajut' sumno donory-fermery.
Bo teperka wdwiczi pislja takych hostej
Treba hnuty spynu do stareczych kostej!

Myli ukrajinci, łjubi ukrajinci!
Jidete w Kanadu – ne robit' po-swyns'ky,
Ne hańbit' narodu swojim dowhym nosom,
Bo wże j tak wsich naszych kłyczut' "pyłososom!"