Żyttja szczodnja minjaje mizansceny,
U switi sujety ne ty odyn,
Prochodjat' łjudy, nacze manekeny,
Szczo wyjszły prohuljatys' iz witryn.
Wony powilni, ne spiszat' do chaty,
Zastyhła na szczokach błażenna myt',
Wony umijut' myło posmichatys',
Ałe ne wmijut' płakat' i łjubyt'.

Pryspiw:
Manekeny, manekeny iz rekłam,
Manekeny, manekeny tut i tam,
Harna poza, modnyj odjah, tełesmich,
Ta ne bud'mo, łjudy, schożymy na nych!

Czy netrywki w nasz wik serdeczni heny.
Czy prystrastej wohoń w duszi pohas?..
My iz toboju też, jak manekeny,
Szczo wystawłeni tilky na pokaz.
Hej, manekeny, czorni, rusi, syni,
Szcze j chwac'kyj kapełjuch na hołowi,
Wy może i prywabni, i krasywi
Ta wse odno chołodni j neżywi.

Pryspiw

Ja znowu wse prokruczuju spoczatku,
Odnak ne możu zrozumit', jak slid:
Chto na usta nakłejiw jim peczatku,
Chto do oczej jim prymorozyw lid?
Ja pidnimaju ruky, jak anteny,
Łowłju trywohy dawni pozywni.
Prochodjat' łjudy, nacze manekeny,
I duże prykro robyt'sja meni.

Pryspiw (3)