A zori nad ridnoju chatoju błyżcze,
I hawkit sobak, i spiw sołow’ja wse mylisz,
I wraniszni rosy prymerzli i wypawszi z wysze
Nahadujut' sercju, jak jszow bosoniż.

Tut zachid ne soncja, a tepłoho druha,
Pidchid do czużych, ałe takoż łjudej,
Jak jidu wid domu – łyszajet'sja tuha,
Ta "ni" widstupaty wid swojich idej!

Ja znaju meni kożnyj deń pomahajut'
Po żyttjewych dorohach roznosyt' chliby
Duszi predkiw mojich, szczo u ridnij zemli spoczywajut',
Materyns'ka łjubow spasaje mene wid żurby.

A zori nad ridnoju chatoju błyżcze,
I hawkit sobak, i spiw sołow’ja wse mylisz,
I wraniszni rosy prymerzli i wypawszi z wysze
Nahadujut' sercju, jak jszow bosoniż.