Nastupyła pora,
Widlitajut' u wyrij łełeky,
Pokydajut' hnizdo,
Ozyrajuczy rizni łuhy.
Zaszczemiła dusza,
Uswidomywszy, jak że dałeko,
Jak dałeko wid domu
Zamors'ki czużi berehy.

Pryspiw:
W Ukrajini zyma
I ne skoro iszcze rozwesnyt'sja,
Dmut' chołodni witry,
A ptacham widlitaty pora.
Cja zemlja szcze ne raz i ne dwa
Na czużyni prysnyt'sja,
Tilky zwisno nichto
Wid dobra ne szukaje dobra.

My pro szczos' hołowne,
Szczos' ważływe skazaty ne wstyhły,
Szczob u tij dałyni
Zihriwało j benteżyło krow.
Pro łjubow, pro łjubow,
Szczob w powitri słowa ne zastyhły,
Ne zabud'mo w nebesnyj bahaż
Położyty łjubow.

Pryspiw

Pam’jatajmo, szczo wsi my
Na hrisznij zemli – kwartyranty,
Nezałeżno jakoho polotu wysokoho ty.
My s'ohodni w krajini czużij – emihranty,
Zawtra wsi emihranty u inszi swity.

W Ukrajini zyma
I ne skoro iszcze rozwesnyt'sja,
Dmut' chołodni witry,
A meni widlitaty pora.
Cja zemlja bezlicz raz
Szcze, możływo, meni des' prysnyt'sja,
Nu, a Jij na proszczannja
Bażaju ja tilky dobra. (wes' kupłet – 2)