Skilky nasłuchałys' żyttja prokloniw,
Czym dali, tym bilsze na kilka miljoniw.
Na deń, na nicz – i znowu majesz nic,
Niczoho wże ne majesz i dali prokłynajesz!

Każut', włada znyszczuje mriji...
A ty sydysz i ce twoji diji?
Sydysz, howorysz i jidesz mozhamy
I wże todi smert' pidkradajet'sja za namy

Zwyczajno, s'ohodni włada zowsim pohana,
Słowamy ne zrobysz, aby wona kraszcza stała.
Żalijesz sebe, i płaczesz, i rydajesz,
A potim sam prydurkiw obyrajesz.

Rozkazujesz usim, szczo wyboru nemaje,
Majesz w rukach syłu ta czomus' prohnywajesz.
Borimosja, braty, z widkrytymy oczyma,
Todi nareszti sława i do nas taky dołyne!

Bo my raby.

Płaczesz i rozkazujesz, jakyj ty heroj,
Oj! A nasprawdi łysz na sraci hemoroj,
Wyhukujesz hasło: "Ja b zrobyw kraszcze",
Roby, newże ty heroj? – Łedaszczo!

Tak, my szcze raby, kljanemo swoje
I dumajem, jak dobre szczos' wkrasty czuże
Ta newże warto jichaty zwidsy powalno,
Widprac'owuwaty analno (oralno?).

Moralno my najwyszczi! Chiba my najwyszczi?
A w czomu najwyszczi? A czomu najnyżczi!?.
Nyżczi, nyżczi, bo my szcze raby,
Łyzaty sraky, szczob nazbyraty na hryby...

Nese Halja wodu, koromysło hnet'sja,
A Iwanko płacze, pide i nap’jet'sja.
Oj na hori dwa duby, oj na hori dwa duby,
A my znow swoje kljanem, bo my raby.

Bo my raby,
My raby, my raby, my raby, my szcze raby?