Powir w sebe, ne chowaj hołowu w pisok, nacze straus.
Cej swit dlja tebe. Ne prodaj joho za bezciń komus'.
Ne wtraczaj pylnist', borys' za te, czoho ne maje buty.
Powir, twoja aktywnist' zmoże władu nazad powernuty.

Włada – ce hroszi, za jaki kupyły czest' i sowist'.
"My choroszi", – każut' wony, ochopłjujuczy swit.
Pylno dywysja ne na swit w tełewizori, swit za wiknom.
Wstawaj, borysja, koły zrozumijesz, jak tebe zmiszały z hiwnom.

Pryspiw:
Bo cej swit ne prodajet'sja.
Ja bez sliw, ja bez sliw.
Znow tak (fuck!), bez sliw!

Ty wyjszow z domu, bo pobaczyw zranku (jak hljanuw w wikno),
szczo ne tobi odnomu jak ty żywesz, tobi ne wse odno.
Ty pobaczyw oczi, szczo jich napownjuwaw prawednyj hniw.
Cijeji noczi ty pobaczysz misto u switli wohniw.

Maskarad zakinczeno, s'ohodni wsi pozbułys' masok.
Olimp uwinczeno rjadamy zi szczytiw i kasok.
Twoje żyttja pererwut' ochoronci wowczych praw
I pam’jataty budut', jak ty pered smertju kryczaw:

Pryspiw