Ce siri duszi, na sirych wułycjach
Widkryj swoji oczi j ty pobaczysz

Pryspiw: (2)
Czas tecze jak z wody!
Wsi my jdemo z nikudy i jdem w nikudy
Sekunda, sekunda...
I szcze odna myt'.
Chwyłyny, hodyny...
Kudy czas biżyt'?
Kudy czas spiszyt'?

Łjudstwo cwite, cwite j procwitaje
Kożen z nas szczos' szukaje, ta czoho szukaje?
My idem krok za krokom, błukajem po switu
Wsi u myri żywem... ta jakyj sens żyty?!
Łjudy żywut': radijut' i strażdajut',
W odnych narodżujut'sja, inszi pomyrajut',
Odni wważajut', szczo wony dawno zabuti,
A inszi błukajut', szukajuczy suti.
Wsi my z prachu pryjszły i u prach powernemos'!
I wse bude czudowo, jakszczo swoho my dob’jemos'!
I wse bude czudowo, jakszczo moje pokolinnja
Stane tym pokolinnjam, w jake ne kynut' kaminnja,
Jake nichto ne osudyt' i zradyt' ne zmoże
I u myt' wyriszalnu obow’jazkowo dopomoże.
Czujesz b’jut' dzwony? Ne pytaj po komu,
Ne szukaj znajomych, ne tikaj dodomu!
Prosto zrozumij, szczo pryjszow twij czas!
Ne rydaj, postij – wona pryjde do wsich nas.
Chaj szczo b ne stałos' – jiji ne można bojatys',
Treba tilky zbahnuty, wid neji nam ne schowatys'.
Doky my perekładajem wsi sprawy na zawtra,
Potrochy stikaje ostannja kraplja.
Ta ty ne słuchaj sliw, bo sens ne w słowach,
My zustrinemos' z toboju, des' na nebesach.

Pryspiw:
Czas tecze, czas tecze jak z wody,
Wsi my jdemo z nikudy i idem w nikudy
I jdem w nikudy, sekunda,
I szcze odna myt'.
Chwyłyny, hodyny...
Kudy czas biżyt'?

Wsi my jdemo z nikudy i idem w nikudy,
Nichto ne znaje de nasza alfa i omeha,
De ti tychi słowa, jaki prynosjat' łasku?
A de dywna peczal, koły kinec' czohos' u kazkach?
Tak ważko nam pereżywaty wtraty
Ta wsim nam tudy, rano czy pizno prjamuwaty...
Werszyna ijerarchiji, poslidownist' chodu,
W kinci z odnoji czaszi my budemo pyty wodu.
Wtraczeni peremohy, zhubna sława,
Dity wułyci, wse ta ż nezminna derżawa:
Złoczyn kojit' złoczyn, bez nadij nadija,
Bo idealne żyttja – ce nezdijsnenna mrija.
Porynajem z hołowoju u wyr buttja,
Wtraczajem dumky pro wicznist', pro pereszkody.
Zemni ti reczi, szczo nas zawżdy trymajut',
Zdajet'sja niszczo, ałe wse czas w sobi krajut'.
Myt' za myttju! Hodyna za hodynoju!
Deń za dnem! Mynułe wże dawno pokynuły...
Wira w znewiru i łjubow do nenawysti,
Szcze zowsim nedowho i pryjde more jiji radosti.
My perekładajem wsi sprawy na zawtra,
A potrochy stikaje ostannja kraplja
Ta ty ne słuchaj sliw, bo sens ne w słowach
My zustrinemos' z toboju, des' na nebesach, des' na nebesach...

Pryspiw: (2)
Czas tecze jak z wody!
Wsi my jdemo z nikudy i jdem w nikudy
Sekunda, sekunda...
I szcze odna myt'.
Chwyłyny, hodyny...
Kudy czas biżyt'?
Kudy czas spiszyt'?

Czas tecze jak woda...