Temno, w duszi mojij omana
Nebo chowaje tepli rany
Sonce, tak choczu joho wpustyty, wmity żyty
Baczu jak łjudy zawmyrajut'
Zapach hroszej use wbywaje
Serce wkrywajet'sja skłom, czomu radity?

Pryspiw:
Jak tak znykaje twoja kwitka
Znajesz, take buwaje ridko
Płjus na minus, wmykajemo rozmowu
Wirju w twoje słowo

Dywni diwczatka znow huljajut'
Wse, wse na zołoto minjajut'
A dusza, komu wona potribna? Nepotribna, bidna
Oczi, za oczi brudne słowo
Choczu tak łehko żyty wdoma
Znaju, probaczu jomu, bo wyszcze toho

Pryspiw

Ne zirwaty, ne złamaty
Sylnoju, tak możu staty
Tilky budu ja znaty – twoja, twoja kwitka!
Temno – omana
Nebo – jak rana
Sonce – tak choczu, tak choczu, jak...

Pryspiw