Terpysz ty doma hirku nedołju,
Pooresz hrunty, uprawysz rołju,
W połju i doma wse bida je,
Szto ty ne zhnyło, to hrad wyb’je.

A krim toho płaty podatky,
Kormy żownira, rekruta daj,
Potim sud zemskyj – chap za ostatky,
Take to żytja, takyj to raj.

Sły sja ożenysz w łychu hodynu,
W poli i doma wse bida je,
Zijdesz z dorohy, stupysz w chatynu,
Żinka ty skaże, szczo-s' p’janyj je.

Oj żinko, żinko, ta j ne skarżysja,
Szczo-m trochy wypyw, ta widczepysja,
Maju z toboju żytja, jak haj,
Ty moja Jewa, z toboju raj.

A koby ty znaw, mij czołowicze,
Jake to z tebe ziłeńko je,
Chto koły schocze – p’janym tja wydyt,
Bo-s' w kożdij chwyły wse p’janyj je.

Oj tak, tak, zełenyj haj,
Ty mij Adam, z toboju raj!