Snih w haju, ałe wesnoju
Roziw’jet'sja haj.
Może dołeju jasnoju
Zacwite mij kraj.
W nebi mła, a sonce hljane, –
Mła roztane wmyt'.
Może, mij narod powstane, –
Morem zaszumyt'!

Son, ałe wsju zemłju zbude
Żajworon-honec'.
Nu koły, mij sonnyj łjude,
Znajdesz snu kinec'?
Smert', ałe jiji zadusze
Pisnja, smich i ruch.
Nu skaży, narodna dusze,
Czy żywyj twij duch?

Na obłyczczi rabstwa tuha,
Bezproswitnja mła.
De ż to hordist' twoho ducha –
Wilnoho orła?
Szczo wona tobi robyła,
Jak wiky ty hnyw,
Poczorniłaja mohyła
Miż zełenych nyw?!

Jak wułkan stojisz ty, zhasłyj,
Ałe czuju ja,
Szczo w duszi twojij prekrasnij
More szcze ohnja.
Wirju ja, szczo oborone
Sam sebe mij kraj.
O, mij wełetnju Samsone,
Puta rozrywaj!